یک اشتباه مرگبار در مذاکره

یک مثال واقعی وجود دارد:

اگر گربه گوشه رینگ گیر کند و احساس خطر کند، به جای اینکه فرار کند شروع به می‌کند به چنگ انداختن!

این مثال فقط در مورد گربه ها صدق نمیکند

بله ما آدمها هم همینطور هستیم

اگر در موقعیتی گیر بیفتیم و راه فرار نداشته باشیم، شروع میکنیم به حمله.

مثلا در مذاکره، افراد تازه کار و کم تجربه، دائم دنبال تکنیک هستند که طرف مقابل را متقاعد کنند و او را به گوشه ای بیندازند و راه فرار را بر او ببندند تا مجبور به قبول شود.

اما خودتان امتحان کنید، خواهید دید که چقدر عصبانی و لجباز می‌شوند، حتی اگر یه ذره هم موافق بود دیگر الان نیست!

چند سال پیش به دوست صمیمی ام پیشنهاد همکاری دادم، ابتدا کمی مخالفت کرد که «نه بابا اینکار به درد نمیخوره... بی کلاسه... پرستیژ نداره و.... فقط آموزش هایی که بهت میدن به درد بخوره تا جای دیگه سرکارهای دیگه استفاده کنیم...». همین حرفش را دستم گرفتم و دیگر ول کن نبودم... دائم میگفتم بیا... بیا شروع کنیم... ما اینجا حرف زدنمون قوی میشه و فلان و از این حرفا...

اینقدر گفتم و سریش شدم که دوستم کلا باهام قطع ارتباط کرد!

این شد درس عبرت برای من.... که اصرار نکنم بلکه اختیار بدم برای انتخاب... بلد بشم چطوری ترغیب کنم نه اجبار

در واقع در متقاعدسازی یک اصل وجود داره، اصل آزادی...

یعنی مخاطب باید احساس کنه آزاده و حق انتخاب داره

اینطوری احتمال پذیرش ما بیشتر میشه.

بهتره در مذاکره ها و درخواست هامون این نکته رو رعایت کنیم.